Sagan um snákaveiðarann í Ástralíu

Sagan af snáknum
Alan Hallgath var að sjá um barnabarnið meðan foreldrarnir fóru til Hawaii. Foreldrarnir búa í lokaðri götu, húsin nokkuð nálægt hvert öðru, en hér í Ástralíu eru flestir garðar nokkuð vel afgirtir. Í þessari götu eru nágrannarnir með partí af og til, allir saman í götunni. Ja, nema þessir tveir sem búa fyrir neðan þar sem Alan er að líta eftir dótturdóttur sinni. Þeir tveir eru ekki mjög mikið fyrir félagsskap hinna í götunni og reyna alltaf að kvarta yfir einhverju. Þeir eru núna búnir að setja húsið á sölu, ástæða til að fagna í götunni.
Einn daginn er bankað á útidyrnar, Alan fór til dyra. Úti stendur nágranni sem býr í húsinu fyrir ofan þau. Hann segir Alan að stór snákur hafi rétt í þessu skriðið yfir í garðinn hjá Alan og þeim. Einmitt þá sjá þeir að snákurinn skríður yfir til nágrannanna í húsinu fyrir neðan. Alan fór yfir og bankaði hjá nágrönnunum fyrir neðan, láta þá vita af snáknum. Annar var heima, hinn, í vinnunni. Sá sem kom til dyra sagði að sér kæmi þetta ekki við! Skellti hurðinni á Alan, sem kallaði þá til hans að snákurinn væri líklegur til að skríða ofan í strompinn hjá þeim. Þá opnaði nágranninn, skjálfandi, ó,ó,ó. Alan sagðist hafa hringt á snákaveiðara, kosti 100 dollara.
Ekki leið á löngu þar til ung myndarleg kona, flott máluð, í hælaháum skóm, langar lakkaðar neglur, kom og spurði hvort einhver þarna væri Hr. Hallgath. Alan játti því og sagðist eiga von á snákaveiðara. "Það er ég" sagði unga konan, sparkaði af sér skónum, greip pokann sinn og var ekki lengi að handsama snákinn með berum höndum, stakk honum í pokann, fékk sína 100 dollara hjá Alan og fór.
Alan fór þá aftur inn í garð dóttur sinnar. Stuttu síðar er enn bankað. Alan til dyra og úti stendur gæinn úr húsinu fyrir neðan. Hann sagðist hafa hringt til unnusta síns, sem er lögfræðingur, unnustinn sagði honum að greiða snákaveiðina! Svo fékk hann Alan 100 dollara, en Alan gaf honum 25 til baka, sagðist glaður taka þátt í kostnaði þessa skemmtilega snákaveiðara.